Fine Fleur

 
Hoe onnadrukkelijk de koppen
mogen rollen. Met benen die dan los,
dan strak onder het zadel wippen,
probeert elkeen die voor zichzelf
een rol ziet weggelegd in de historie
van de dag, de camera te strikken.
 
Afzien is het. En uitleggen, dat kunnen
ze wel allemaal. Hij heeft zijn troeven
uitgespeeld. Welnee. Toch toch. Of
anders is het wel: ze mogen nog niet
kijken in zijn kaarten. Groen lachen:
alleen Sagan kan dat al elegant.
 
Met groot gemak snijdt hij de finishlijn:
deze coureur die minzaam met een vrome
jongenssnoet en zijn porte-bonheur
het beulenwerk doet lijken op een
kermiskoers en vanaf Saint-Girons
de gesel van de klimgod is.
 
 
 
 (Na rit 8, Ronde van Frankrijk, 6 juli 2013 – winnaar en nieuwe gele trui: Chris Froome) – Gelegenheidsgedicht. Gezet op de blog “Geelzucht”.)
(Geplaatst op het blog van Geelzucht: http://geelzucht.wordpress.com/onze-gasten/, in de rubriek “Onze Gasten”, 6 juli 2013)
 

De slang van de Mont Ventoux had alle couleuren

 
Moeizaam, quasi moeiteloos, met de tong
tussen de ketting, de longen aan de oren
hangend, het hartinfarct nader dan
het champagneglas. Nooit heb ik
in een geprogrammeerde vakantie
de Mont Ventoux beklommen zoals
elke zichzelf eeuwigheidswaarde toe-
dichtende Vlaamse wielertoerist wél heeft
gedaan. Ook niet anders. Rijtijd, pauze
en surplace zitten in de mantel der liefde.
 
Op de televisie heb ik wel meegefietst.
Daarvoor ben ik nog gezond genoeg.
 
Ik mocht vandaag vanuit geringe camerahoogte
rokende perzikpitten op verhitte koppen
aanschouwen: talloze kleuren, vele vormen.
Sommige met zonnebril tussen de luchtige
ribben, een enkele met moustache eronder
en op zijn achterwiel clownerend. Maar niemand
die zijn rendez-vous in de verkeerde richting gaf.
 
Zo ging de geel geschubde winnaar weer op de
trappers staan om te excelleren, terwijl achter hem
op deze quatorze juillet het peloton een trage
slang werd die na iedere kilometer weer vele
kronkels langer was en naar adem snakte
tussen blijmoedige, gepruikte, gesticulerende,
opdravende, hysterische driftkikkers. Aan de
biefstuk in de broek zal het niet gelegen hebben.
 
 
 
14 juli 2013
Etappe 15, Givors – Mont Ventoux
(Geplaatst op het blog van Geelzucht: http://geelzucht.wordpress.com/onze-gasten/, in de rubriek “Onze Gasten”, 14 juli 2013)
 
 
 

Zien en horen

 
1.
 
Niet alleen gisteren was het bloed
vromer dan de paus. Alsof je,
op een dope-insinuatie, in de roes
van je meest glorieuze winst de kwieke
vraagsteller ja antwoordt. Ja, ik doe
dat. Want dat is cool. De pienterheid
van de scorende persjongen is
met voorsprong omgekeerd evenredig
aan de prestaties van een lopende tijdrit.
 
 
2.
 
Ook vandaag kent de Tour zijn buideldieren:
een volle kogelriem met drankflessen
op twee klotsende wielen: zelfs de tjokvolle
Chavanel is dienstdoend garçon
voor de dorstige knechten.
 
 
3.
 
Zegt op de kijkbuis Lottoheer M. Aerts,
gewezen coureur, over Bart De Clercq, huidig:
hij kan tetrijen. Ja. Wat morgen betreft: de
tetrit zal hem wel liggen. De versheid der spieren:
de erotiek van de nervositijd. Flitsen gaan
in een tour nooit onopgemerkt voorbij.
 
 
4.
 
Draai je gashendel open, klim niet
tegen beter weten in maar klim. En rijd
met harde banden: je moet proberen
de weg te asfalteren en je oortje te
respecteren. Duw je kont achteruit.
 
 
5.
 
Afdalen: het zal van goede neuzen moeten
komen. Schakel nu naar vrije val, spring
in het ijle, denk zigzaggend dat er alcohol
in je guidon zit, blijf in de bocht, plak gezeten
op je vederlichte vélocipède en knal elkaar
niet van de weg, arriveer graag heelhuids.
Rij met groot mes naar het diepe: put
de andere uit.  16 juli: Gap was de stolp
waarin Contador en Froome elkaar
zwaar onderwaterdruk zetten.
Voor het overige bleef
alles bij het oude.
 
 
 
16 juli 2013
Etappe 16, Vaison-La-Romaine - Gap
(Geplaatst op het blog van Geelzucht: http://geelzucht.wordpress.com/onze-gasten/, in de rubriek “Onze Gasten”, 16 juli 2013)
 

Het obligate hongertje

 
Samen eenzaam in de Franse hel. Ook samen
de hel in: het heeft wel wat. Dat koersen
geeft cachet: je was erbij, je trok jezelf
naar boven. Van tikken op de rug, bezorgd
of fetisjaal (je handen zou je nu maar beter niet
meer wassen), werd niemand opgewonden:
het kon zowat per strekkende meter klim
op Alp of Pyrenee.
 
En wie zal morgen, of wie nog zondag toch
zijn hongerklop krijgen? Een fiets in ’t geel,
in elk geval, snort op energiereep – op essence
zeker niet.  Quintana is het ritme zelf, lijkt
kalm en ondanks alle drukte onverstoord
in zijn gedachten aan nog meer. Nairo
die oneerbiedig berggeit werd genoemd.
 
Wat zijn de jongste dagen kromruggig
bij elkaar getrapt, met boete, of ook zonder.
Wat wordt de mensen toegestaan?
Wat als seconden, wat als een plaats of drie?
En wat als nattigheid en klammige truien?
De banden dweilen wegen van uitgeput gereken.
O, het schavotje welverdiend beklimmen:
hoeveel hopen bidden smeken dromen zijn
in al die ritten niet of wel teloorgegaan …
 
 
 
Na etappe 19, 19 juli 2013
(Geplaatst op het blog van Geelzucht: http://geelzucht.wordpress.com/onze-gasten/, in de rubriek “Onze Gasten”, 20 juli 2013)
 

Sire

 
Sire, Filip, heeft u vandaag naar de koers
gekeken? Neen, natuurlijk niet: u was de hele dag
druk doende koning te worden. À propos:
noemt u me maar Philippe, ik heb
daar nooit een graat in gezien.
 
Vandaag was het de dag van het patriottisme:
een nationale feestdag in België die net zo wel
in Frankrijk had kunnen plaatsvinden. La fête
nationale van Parijs in de Tour de France.
 
Maar neen: uw familie voelt meer voor
scheurende motoren dan voor velo’s met
pedalen. Is het u opgevallen dat men vandaag
uw vader prees voor zijn natuurlijke geneigdheid
de mensen nabij te zijn? U hoort het goed.
 
Wat denkt u, sire: bezit u die geneigdheid ook?
Mijnheer Flahaut die voorzitter is van de Kamer
van Volksvertegenwoordigers en opvallend weinig
van een energieke jonge fietsgod heeft, vroeg het
zich in zijn inleiding tot uw eedaflegging allicht
heimelijk af. Zo vader, zo zoon, weet u wel.
 
Nadat u in de bloedhitte uw troepen had geschouwd
en hetzelfde kleurrijke vlees voor u en uw eega
had mogen defileren, bent u dan thuis even gaan
douchen en de tiende outfit van de dag wezen
uittrekken? Gekroonde hoofden wisselen vaak van pak.
 
U bent dan wel geen zonnekoning die in zijn Versailles
het startschot mocht geven van de slotrit van de 100ste
Tour, en een google glass zult u, ondanks uw vermogen,
wel niet bezitten, maar heeft uw butler een oortje
gemonteerd in uw met allure gedragen brilmontuur, zodat
u rechtstreeks luisteren kon naar het verslag van de sprint
op de Champs-Elysées? Want, geeft u het toch toe, sire:
die laatste kilometers in Parijs, en zo’n koninklijke spurt,
zijn toch bloedstollender dan, op uw schaduwloze
Paleizenplein, al dat gemarcheer van man en paard?
Es lebe der Kittel. Vive le maillot jaune! 
 
© Philippe Cailliau
 
N.a.v. de de slotetappe van de 100steTour de France
21 juli 2013
(Geplaatst op het blog van Geelzucht: http://geelzucht.wordpress.com/onze-gasten/, in de rubriek “Onze Gasten”, 21 juli 2013)

Copyright © 2013-2025 - Philippe cailliau

Alle rechten voorbehouden.